Претставата „Евридика“ работена по истоимениот текст на Сара Рул, претставува едно ново и поинакво видување на митот за најголемата љубов на светот. Претставата поставува круцијални прашања за љубовта, времето, животот и смртта. Рул во оваа приказна многу лесно не води низ спиралниот пат на бескрајно преплетување на нашите животи, нашите сеќавања и љубвта која ниту една смрт не може да ја убие. 

Оваа драма не потсетува на влијанието кое што го имаат на нас сите луѓе со кои било кога сме оствариле некаков контакт, и на влијанијата кои ни ги имаме на туѓите животи, на нашите сеќавања, на свесната и несвесна меморија, на тоа дека ништо не се заборава, само за некои нешта е потребно повеќе време за да ги пронајдеме накаде длабоко во себе, но дека сѐ што било кога на било кој начин допрело до нас, останува со нас до крајот на времето.